ბარგი ჩაალაგე წავიდეთ.ოცნებები თავისით არ სრულდება!

ფილტვის დამძიმებამდე ამოვიღებ შენი სხეულის სუნს პერანგის საყელოდან,
ჩემს თეთრ ოთახში წავიღებ
და ბალიშში ჩავრგავ,
შენზე ფიქრების გასამძაფრებლად..

"გავხდები შენი რიგითი წუთი"

-გიორგი ზანგური

'' ადამიანი იმდენ ხანს არ ცოცხლობს, რომ საკუთარ შეცდომებზე ისწავლოს, იგი მთელი სიცოცხლის განმავლობაში უშვებს შეცდომებს და ერთადერთი რისი მიღწევაც შეუძლია არის- მოკვდეს გამოსწორებული.''
ჟან დე ლა ბრუიერი

ქალს არ უყვარდება იდეალური !... ის აიდეალებს მას, ვინც უყვარდება

სიგიჟის ზღვარზე

დინამიკებს ხლეჩს ტრანსების მაღალი ბასები…
ლაზერების შექი კვეთს ბნელ სივრცეს…
ირგვლივ მარიხუანსას სუნი დგას, რაღაც იაფფასიანი აბები ყრია.
გულის რიტმი უკვე საკუთარ კალაპოტში კი არა დინამიკების ტემპს ყვება
გაშტერებული სახით მიქსავს დაბოლილი დჯ, ააა დისკ ჟოკეიიი :დ
მაგარი სირი ხარ შეჩემაა

რატო მეცეკვები დაგევასე? შენ არა შეჩემა იმ გოგოს ვეუბნები ხოო დიდძუძუებიანს
ფუუუ რა ოფლის სუნია, მარილიანი ოფლის
გავალ ვარწყევ და მოვალ ოკ?
ბაზარი არაა
გინდა ერთად ვარწყიოთ ?
ვახტანგურად?
ხოო
ფული დაგრჩა?
რა გინდა ?
რედ ბულს ხომ მიყიდი?
შენ შიგ ხო არა გაქ? რვა ლარი ღირს რედბული ლუდს გიყიდი ხუთლარიანს. ეგეც გეყოფა
კრიჟანო
მათხოვარო
რომ უნდა გვერწყია დაგავიწყდა?
არა გავიდეთ, მოდი მაკოცე
მეზარება შენთან ზასაობა. ხვალ იყოს ან გვიან სანაპიროზე
როცა გინდა და სადაც გინდა გეჟოოო
ოეეე დჯ რა ტაშ–ტას–ტარამტარებს ურავ რამე თესლი გაუშვი
არ გესმოს ხოო? მასშტყუანის დედ ასშ… ემდეგ
მეძინება…
გამოვდივარ სანაპიროზე, ტალღებში ვგრილდები, იქვე მეძინება.
ეოო ადე შეჩემაა. იღვიძებს ქალაქი
არა, ძილსაც არ აცლიან კაცს.
ვახომ დღესაც გავჩითავ იგივესო
ვაა. ვგულაობთ ტოოო… დღესაც?
იასნაა ბიჭოოო!
ლეპტოპს ვკეცავ და ლუდის დასალევად მივეშურები.
კარგი დღე იყო გუშინ უხვმკერდიანი.

სიკვდილის სუნი

დამესიზმრა, რომ თავი მომკვეთეს ანტიკვარული გილიოტინით. სადღაც მიმათრევდნენ, ძველ მუზეუმს ჰგავდა, ფილმებში ნანახ პირქუშ შენობას. ერთი წამითაც არ შემპარვია ეჭვი იმაში, რომ საშინელებათა ფილმში ამოვყევი თავი, თუმცა სიკვდილი სულაც არ ყოფილა ისეთი საშინელი, როგორსაც ველოდი. პირიქით, ძალიან ბედნიერი ვიყავი, როდესაც სხეული მომაშორეს. ნახევარი საათის შემდეგ მოპოვნა, ბებერმა დარაჯმა. სისხლის გუბე შეამჩნია და სიკვდილის სუნი.
მესმოდა, როგორ ტიროდნენ ვიღაცაები. შუა ოთახში იდო სხეული. შემოდიოდნენ უცნობები, ქალები იქვე სხდებოდნენ, მჭიდროდ დალაგებულ სკამებზე, მამაკაცები გადიოდნენ და სიგარეტს ეწეოდნენ აივანზე. ბოლოს, სადღაც ბალახმოდებულ, ძველისძველ სასფლაოზე დამტოვეს მარტო და წავიდნენ.
მაგრად გამოთვრებოდნენ იმ დღეს, ალბათ. საკუთარ სხეულთან დარჩენა არ მინდოდა, მეშინოდა იმ პირქუში ადგილის. არადა, წასასვლელიც არსად იყო. თავი წარმოვიდგინე ყველასგან მიტოვებულ ადამიანად დედამიწაზე, ყველასგან უჩინარად და დავიწყებულად. ახლა უკვე მეც ვიგრძენი სიკვდილის სურნელება, მიტოვების სუნი ქონდა მას და დავიწყების.

სიტუაციის აღწერა შეიძლება, რას ვგრძნობდი უკვე ძალიან ძნელი სათქმელია. რაც ვიცოდი და როგორც მასწავლეს, ან ჯოჯოხეთში უნდა წავეთრიე რქებიან არსებას და სადმე ქვაბში მოვეხარშე, ან რბილ ბალახზე წამოწოლილს უნდა მესმინა ვიოლინის ხმისათვის დაუსრულებლივ. მე არავინ მომაკითხა. ისევ იქ ვიყავი სადაც დამტოვეს. მეღვიძება და საშინლად მიტოვებულად ვგრძნობ თავს, უკვე ორი დღეა დეპრესია მაქვს, მაგარი.