უთქმელი სიყვარული...

თვალები შეხვდნენ ერთმანეთს მზერით,
ქვიშის საათმა სილა გალია,
კაცი მიხვდა, რომ გულის ხმა ესმის,
ქალმაც კინაღამ სული დალია...

განცდით ფიქრები მზის სითბოს ერწყმის,
თითქოს სხივებიც სიცხით მთვრალია,
კაცის გულნატვრას მანძილი ესხმის,
ქალის გულათვლაც უფრო მზარდია...

სუნთქვის სურვილი სიზმრად ცხადს ერთვის,
სიღრმეს გრძნობები მეტად სწადია,
კაცის ბაგეებს - მიყვარხარ!.. ეთქმის,
ქალის წამწამებს ცრემლი ასხმია...

თითქოს ორივე ახლა, ცას ეკვრის,
თუმცა, ამ ლტოლვას ფეთქვა აკლია,
კაცი, მეუღლეს შინ რომ ჰყავს - ვერ ცვლის...
ქალიც მისი ქმრის ჩრდილად - ლანდია...

გარემოება... რჩეულებს ებრძვის,
მათი დროება გზა და ვალია,
კაცის სიყვარულს სინდისი ქეჯნის
ქალიც - მიჯნური, კდემამ ამსხვრია...

პირველ სიყვარულს ცხოვრება მღერის
და უკანასკნელს რაღაც აკლია,
ვიღაც, წარსულით სიცოცხლეს ერწყმის,
ვიღაც, მომავლით დღესაც მკვდარია...

ჰოდა, ცხოვრებაც ივსება ფერფლით,
თუკი გრძნობები უკვე მცდარია,
კაცი და ქალი შეიქმნენ ნებით!
ქალი და კაცი, ერთად - ანთია!...