შენ ის ქალი ხარ, მე ვისაც ვნატრობ, ვისაც სიცოცხლეს ბრმადაც კი ვანდობ, დიდრონ მზესავით ალერსით მათბობ, და ამ გრძნობებით უგონოდ მათრობ. შენ ის ქალი ხარ, ჩემი რჩეული, გულზე მარგალიტ გადაბნეული, ზოგჯერ ეული, გულჩახვეული, სიყვარულისთვის გადარეული. შენ ის ქალი ხარ, ველად გაშლილი, მოუწყვეტელი მინდვრის ყვავილი, და გადაღლილი, გრძნობად დაღვრილი, უტკბეს ჰანგებად გულში ჩაღვრილი. რა ლამაზი ხარ, გშვენის ვარდები, მწვანე თვალები, ზურმუხტ-ლალები, შენ ის ქალი ხარ... შენ ის ქალი ხარ.. მე სიკვდილამდე რომ მეყვარები!