ჩვენ ორივემ ვიცით, რომ მუდვიმი არაფერი შეიძლება იყოს, ვერც შენ და ვერც მე ვერ ვიარსებებთ მუდმივად, მაგრამ ერთადერთი, რაც შეიძლება მთელი მარადისობა გაგრძელდეს- ჩემი შენდამი სიყვარულია. ჰო, გაცვეთილი, უკვე მრავალჯერ გამოყენებული, ზოგჯერ ტყუილ-უბრალოდ, ახლა კი უმეტესად ჰაერზე წამოსროლილი სიტყვა.
შენ სრულყოფილება ხარ- სრულყოფილება ზუსტად ისაა, რაც სხვისთვის შეიძლება არარაობაც კი იყოს. ყველა ადამიანისთვის ინდივიდუალურია და მჯერა, რომ ყველასთვის მხოლოდ ერთია გაჩენილი-ჰო, მე ის ვიპოვე, ძვირფასო.
…და აი, ახლა, როცა ვხედავ როგორ მოძრაობ ბრბოში. წარმოგიდგენ ისეთს მარტო მე რომ მყავს ოცნებებში… Pink Floyd-ის მაისურით, წარბზე პირსინგით, გრძელი თითებითა და თმებით და ვხვდები, რომ შენ თავად ხარ მუსიკა. შენ ჰაერი ხარ, რომელიც ფილტვებში ჩამდის და ამოსუნთქვაც კი მენანება…
თავბრუდამხვევი მუსიკა. ტვინში ცისარტყელა მეღვრება და მუცელში აბრეშუმის ფაბრიკა… ჩემი ღვთაება, რელიგია, ერთადერთი რელიგია, რომელიც გამაჩნია. მე დავიჯერებ, რომ ღმერთი შენი ხმით ამეტყველდა, ოღონდ ჩემი იყავი…
იყავი ჩემი სულის მუსიკა. იარსებე, რათა ჟანგბადი მქონდეს. მომიფრთხილდი და გპირდები მე არასდროს მოვუსმენ სხვა მელოდიას შენი სხეულის მელოდიის გარდა…
ჰო, მე შემიძლია მიყვარდე მარტივად და უბრალოდ.
გთხოვ, იარსებე-შენი არსებობა ჩემი სიცოცხლის გასასამართლებელი საბუთია.
ახლა კი.. ვზივარ და ვფიქრობ.. მყოფნის ძალა ეს ყველაფერი გითხრა ?! ..