უკვე მეცამეტე დღეა მზის სხივები მათაც ჩემსავით არ უნახავთ… 13… 13… იმ დღესაც 13 იყო… მარტი… ჰო, 13 მარტი აპირებდა უკვე შემოსვლას. ბებიაქალმა თვალი ვეებერთელა კედლის საათისკენ გააპარა. სწორედ იმ წამს საათმა თორმეტჯერ ჩამოჰკრა და ახალშობილი გოგონას ტირილიც გაისმა. შუაღამის დადგომასთან ერთად ზღაპრის ტრანსფორმაცია დაიწყო და კონკიამ მეტამორფოზა განიცადა…
…
13 დღე გავიდა მას შემდეგ, რაც `გავიცანი. გავიცანი?.. არა, უფრო სწორად, დავინახე და… ღრმად ჩავისუნთქე… სურნელმა გამაბრუა… მსუბუქად, ძალიან მსუბუქად მომიახლოვდნენ…
`ჩემი უკანასკნელი ამოსუნთქვა მინდა იყო. შეგიძლია, ყოველდღე ისე იცხოვრო, როგორც უკანასკნელ დღეს?..~
პირი დავაღე გაოცებისგან.
`შეგიძლია!~ _ ჩაილაპარაკეს ორიოდე წამის შემდეგ და თითებზე ნაზად შემეხნენ.
ჩემს ოთახში მივუჩინე მათ ადგილი…
…
ზეცაში… არა, რა ზეცაში, ჭერზე, ჩემი ოთახის ჭერზე ანგელოზები დაფრინავენ და უხილავი ძაფებით ქსოვენ ჩემი მისამართით წინადადებას.
ვკითხულობ: დღეს შენი უკანასკნელი დღეა… თვალებმა გონების დახმარებით ორპინიანი სასწორი გამოძერწა. ჩემი ტვინი დუღილს იწყებს და მალე ხუფიანი ჩაიდანივით აყვირდება. მახრჩობს უსიამოვნო სისველე… ჩაიდანს საცობი აეხადა. შვებას ვგრძნობ. კარგმა და ავმა ისტორიებმა გადმოლაგება დაიწყეს თავიდან და სასწორის პინებზე დალაგდნენ. პირველი ვერ წონის მეორეს, ვერც მეორე პირველს… `არც მიწისა ვარ, არც ცისა…~… არც… არა, მოიცა! ხომ შემიძლია უკეთესი ვიყო? თანაც დღეს ჩემი უკანასკნელი დღეა. დღეს… დღეს უნდა მოვასწრო ყველაფერი…
* ჩემზე გაბრაზებულ დედ-მამას ვეხმიანები, პატიებას ვთხოვ ყველაფრისთვის…
შემდეგ…
* ბანკში ვრეკავ და ანგარიშზე არსებულ თანხას ვიღაც უცნობ პატარას ვჩუქნი, რომ სიცოცხლე გაუხანგრძლივონ…
შემდეგ…
* ჩემი ყულაბა ხომ სავსეა, რა ვქნა, გავიმეტო?..
დღეს შენი უკანასკნელი დღეა… ჩამესმის ყურში და… დარაბებს, მერე ფანჯარას ვაღებ. მუჭით უამრავ ხურდას ვყრი გარეთ და ეზოს ბავშვებს ორიოდე წუთში პირი აქვთ მოთხვრილი მარწყვისა და შოკოლადის ნაყინით.
შემდეგ…
შემდეგ მიმიკა დუელში მიწვევს _ ტუჩის კუთხეებს მაღლა მიწევს, ღაწვებზე პატარა ღრმულებს მიჩენს და თვალებში ონავარი სხივები მიღიტინებენ. საავტორო (დედაჩემს და მამაჩემს ვგულისხმობ) უფლებები დარღვეულია. მე ისეთი აღარ ვარ, როგორიც შემქმნეს… ვხარხარებ…
სასაცილოდ მაქვს საქმე? დღეს ხომ ჩემი უკანასკნელი დღეა…
…
კარზე გაბმული ზარია.
გვირილების თაიგული… ყურში ჩამჩურჩულეს… მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ…
P.შ.დღეს ჩემი უკანასკნელი დღეა…
ხვალ… ხვალ კი ცხოვრებას ვიწყებ თავიდან… :)
